''Şimdi git ve o köşeye otur artık,otur ki dertlerinde sende dinlebilsin yok olmaya yüz tutarken seninle beraber,son kez...

Aptalcasına yediğin tokatlar var,acısını dahi hiç hissetmediğin orada öylece.
''Yap işte,ne varki bunda!'' diye duyduğun cümlenin sende yarattığı hüznü halen kabul edemiyorsun değil mi?
Çok fazla geliyor bunlar sana.
Baştan başla,tek tek al,
Bu sefer acımayacak canın çok,merak etme.

Yarım kalan mis çayın gibi soğumadan yudumla hayatı,1 2 3...

Gün batarken el sallıyor,kumlar uçuşuyor sıcak meltemle hiç gidemediğin o diyarlara,
Nokta ve nokta...

Bak,o da seni gördü.

Zor değil,değil ama yapamıyorsun işte..
Nezlenin burnunu kaşındırması gibi gidiyor ve geliyor,gidiyor ve geliyor ve yine gidiyor...
Sek sek oynarken bastığın o tebeşir çizgisi gibi silinse değil mi?
Silinse ve sen yeniden çizsen onu.

Ve sonra bir adım ve sola bir adım daha yavaşça...

Dalları kuruyan o söğüt işte,
O da biliyor,korkma!

Sevdiğin o arnavut kaldırımlı sokak gibi ruhun,

Ne çok fazla eski ne çok fazla yalnız...
Elmalı turtanın o son dilimi gibi,aşık ve tatlı...

Yakala gözlerini gitmeden...
Sonra gene bak usulca,bak ve gene bak...
Yukarıdan aşağıya,
Sakince izle ki hissedemesin o özlemi.
Ve sonra it..

Sakin ama çok sakin olsun düşlerin
Zayıf,kırılamayan...
Başına buyruk gibi...
Yok olmadan!
Mavi ve yavaş...''

NL-HN