'' bir düşüm vardı.. 

herşeyin istediğim gibi renklendiği. 

boşlukta durağanlığa vurulup aşık olan..

ona dokunacak kadar yakında hissetmişti evreni.

kaybolmaya karar verdi birgün.

gitmiş sadece..

kalbimi kırdı mı bilmiyorum açıkçası..

emindim bir tek şeyden,

ben hep böyleyim..

öyle bir düştü ki bu,

sadece rüyalarımı dağlamış olsaydın keşke.. ''

bir küçüktür işareti ve üç yan yana yine..

ölsem mi bu kadar mutlu olmaktan?

onlar böyle diyorsa bize ne yapmak düşer ki..

  2 gün içerisinde(inşallah bugün son olur) dünyanın bir ucundan diğerine yol katederek, polyester tozları içerisinden kendimden geçerek, atölyede çalışırken verdiğim molalarda sandalyeden devrile devrile uyuklayıp eve gelince neredeyse sabaha kadar ayakta gestapo gibi dikilerek, macundan ellerim istikrarlı bir şekilde bürüşerek, ' ay daha bir sürü işim var ya benim! offff! ' diye sürekli kendi kendimi gaza getirerek, bir yandan çalışıp bir yandan arada sırada kendi kendime konuşarak filan mezun olma hayalleri kuruyorum ben böyle bu aralar..

 filan falanca hani, işte o.O

 hayat bana güzel be!

 büyürken varlığından dahi haberdar olmamışsınızdır hiç.
 birgün kanal zapinglerken rastladığınız bir reklamda duymuşsunuzdur hani.
 ölürsünüz deli gibi tekrar duymak için..
 sonra geçte olsa internetle taşınırsınız ve artık o hasret birden bitiverir___
 böyle yıllarca (benim durumumda 9 sene gibi bir dönem söz konusu) ağzınıza yapışır, saatlerce bıkmadan
usanmadan döne döne söylemekten kendinizi alamazsınız (buna duşta dahil!)..
 bazen sadece kısacık bir nakaratıdır bildiğiniz ama o bile yeter...(tabii 9 senenin sonunda sadece nakaratını
 biliyor olmak gibi birşey söz konusu değildir artık!)
 sadece sizin dünyanıza, sadece size ait birşeydir, sadece yalnız başınızayken güzeldir herşeyiyle!
 hayatınızda hiç değişmemiş en güzel gündelik rutinlerden biridir!