birbirimizi kırmanın boyutları hayatımızı ne kadar etkiler?

ne kadar etkilemesine izin veririz?

bazı şeylere neden aşırı saplantılı hale geliriz?

bizleri ne kadar değiştirir küçük takıntılarımız?

hiçbirşeyin hayatımızdan daha kıymetli olmadığını söyleyip dururuz hergün birbirimize..

peki bunu gerçekte ne kadar uyguluyoruz ki?

yaşadığımız teknolojik ve materyalist dünyada birşeylere tutunmaya çalışıyoruz.

çoğunlukla yüzeysel pek çok şeye.

dünyamızı onların etrafında döndürüyoruz.

onların bizleri yönetmesine izin veriyoruz.

bizler eşsizken kendisinden istemediğimiz kadar bulabileceğimiz

 pek çok şey yüzünden kendimizi yalnızlaştırıyoruz.

''önemli olan iç güzelliktir'' 

gibi gerçekten inanmadığımız güzel cümlelere hakaret ediyoruz.

neden kendimizi ve etrafımızdakileri kandırmaya çalışıyoruz ki sürekli?

amacımız nedir?

eğer bireysel yaşamı tercih ediyorsak bunu elbette başarabiliriz 

ama bizlerin seçtiği bu yaşam tarzı bizleri öylesine yoruyor ki farkında bile değiliz.

aşırı karmaşık ve bir o kadarda zeki canlılar olsak bile 

çözemeyeceğimiz pek çok şey var aslında..

peki o zaman birbirimizin canını yakmakta ki amaç?

yaşamın kendisinden ve Tanrılardan önce kendimizi sorgulamalıyız..

önceliklerimizi ve beklentilerimizi!
(en azından cevapları bulmanın o kadar imkansız olmadığı bir yer..)