2 gün içerisinde(inşallah bugün son olur) dünyanın bir ucundan diğerine yol katederek, polyester tozları içerisinden kendimden geçerek, atölyede çalışırken verdiğim molalarda sandalyeden devrile devrile uyuklayıp eve gelince neredeyse sabaha kadar ayakta gestapo gibi dikilerek, macundan ellerim istikrarlı bir şekilde bürüşerek, ' ay daha bir sürü işim var ya benim! offff! ' diye sürekli kendi kendimi gaza getirerek, bir yandan çalışıp bir yandan arada sırada kendi kendime konuşarak filan mezun olma hayalleri kuruyorum ben böyle bu aralar..

 filan falanca hani, işte o.O

 hayat bana güzel be!