Kimsenin seni anlamaması ne kötü..Herkes hemen yargılıyor,hemen tersliyor bir fikir söylediğinde ya da bir yorum yaptığında.Eleştiri yapılmasından kaçmıyorum ama sürekli bir eleştiri duymak her konuştuğun insandan seni çok yıpratıyor,benim kaçtığım bu aslında..Sonra eleştiriye gelemiyorsun oluyor nedense.Evet,gelemiyorum ve gelmiyorumda;istemiyorum sürekli bir söz söylediğimde alay edilmesini,kalbimin kırılmasını.Zaten en kötü tarafıda budur ya,ALAY EDİLMESİ!Toplum o kadar laçka olmuş ki en ufak bir kelimende herkes hep bir ağızdan kahkahayı patlatıyor sanki çok gerekliymiş gibi o kahkaha!İlişkiler zaten bir garip,yolda yürümek bile beni çok korkutuyor!İnsanlar birşeyler bekler gözle bakıyorlar,menfaat almış başını gidiyor,yalan-dolan,arkadan konuşup yüze gülmeler.Yazık,gerçekten çok yazık!Uzaklaşmak en iyisi aslında,herkesten,bütün insanlardan kim olursa olsun.Düşünmem gerek bazı şeyleri artık,bunu anladım.Kimsenin beni hiçbir zaman anlamayacağını da anladım!Demek ki herşey öyle anlatıldığı gibi değilmiş.Bazı şeylere umut beslemek boşmuş!
Biraz uzaklaşmam ve yalnız kalmam gerek artık,değil mi?
Evet,kesinlikle!
